Tokaj

Szia luitjes,

Heb nu even tijd kunnen maken om weer eens wat te schrijven, en op dit moment is dat in het Oosten van Hongarije, in het plaatsje Tokaj. Maar eerst even terug naar vorige week.

Nadat Stan 2 weken geleden zijn 0,5 liter glas Hoegaarden op Facebook had gezet, kreeg hij een reactie van een collega. Ze vroeg of we dat aanstaand weekend naar Mór kwamen. In dat weekend werd er in dat plaatsje een wijnfestival gegeven, dat plaatsje zal dus nu wel bekend klinken bij de wijnliefhebbers (vermoed ik). Daar zijn we op ingegaan en zijn ’s vrijdags in de avond er naar toe gegaan. Op het festival, wat we al vermoedde, kwamen we onze collega met haar gezin tegen. Na een wijntje door Stan en een Palinka tevens door mij te hebben geprobeerd, zijn we nog in de XXL geweest (kermisattractie). We hebben daar voor het eerst Nederlands muziek gehoord, we dachten dat dit ook de enigste keer zal zijn geweest. Hierna zijn we naar het collega’s huis geweest en zijn we (bedoel Stan, ik was namelijk de BOB zoals afgesproken) verder gegaan met Palinka en andere alcoholische versnaperingen. Na een drankschaaspel (het bord is compleet verwoest door de sterke Palinka) zijn we maar terug gereden. We hadden afgesproken om op zondag terug te gaan om bepaalde plaatsen te bezoeken.

Die zaterdag was het uitslaapdag. We werden alleen om twee uur ’s middags wakker gebeld door onze collega of we goed aan waren gekomen, het is net een moeder. Maar goed, we zijn toen maar voor de eerste keer het (echte) centrum van Székesfehérvár overdag gaan bezoeken. Het viel ons tegen wat betreft de drukte, maar hebben toch weer wat gezien. ’s Avond hebben we een nieuw restaurant uitgeprobeerd in de stad, maar het Belgian Beer Cafe blijft onze favoriet. Na het eten zijn we terug naar het appartement gegaan, opgefrist en zijn we maar een naar een café gegaan met hoogwaarschijnlijk de barkruk waar Stan al weken naar op zoek is. En ja hoor, hij heeft daar zijn barkruk gevonden. We hadden ons voorgenomen om op tijd te vertrekken omdat we de volgende dag vroeg hadden afgesproken bij de collega, maar het was toch weer half 3 voordat we wegwaren. Omdat we honger hadden, hebben we maar de MacWalk gebruikt. Tot ons verbazing hoorden we overigens in dit café een nummer met Nederlandse tekst… Dus was het Nederlandstalig nummer bij de XXL niet enigste keer dat we hier ergens Nederlandstalig muziek hebben gehoord.

Op zondag zijn we (duf) naar de collega gegaan. We zijn toen naar het plaatselijke kasteel gegaan, dat op de heuvels ligt. Hierna zijn we achter de heuvels door gelopen, waar we een paar klimmers tegen kwamen. Zij boden aan of we wilden klimmen. Daar ben ik en de man van onze collega op ingegaan. Wat was dat gaaf! De foto’s zal ik er nog opzetten, maar het internetsnelheid is niet al te best in dit hotel. Toen zijn we teruggegaan naar haar huis en hebben we, natuurlijk, echte Hongaarse Goulash gemaakt, al heeft dat wel 4,5 uur geduurd. Na het heerlijke eten zijn we blijven hangen en zijn we om half 10 ’s avonds naar Mór gereden om het vuurwerk te zien. Voordat we vertrokken, had Stan met de collega en haar man 6 flessen champagne, 1 fles rode wijn, 1witte en per man 5 Palinka op. Het resultaat hoef ik dus niet te vertellen, dat raden jullie toch wel. Na het vuurwerk hebben we nog een drankje op en zijn terug gereden. Het was een van de gezelligste dagen die we hier hebben meegemaakt. Die maandag had Stan geluk, hij werd niet verkozen tot een van de alcoholblaasdeelnemers. Anders was hij de klos…

Verder kreeg ik deze week een pakket aan dat vanuit Nederlands verstuurd is. Bedankt voor iedereen die daarbij betrokken was. Ondertussen is er van de 16 kilo zo’n 14 kilo nog over. Nee Ruben, jouw pakketje is nog steeds niet ontvangen Die pakketbezorgers zullen komend weekend komen. Dan krijgen we namelijk de eerste “gasten” van Nederland hier op bezoek.

Maar goed, deze week was ik afgelopen vrijdag voor de eerste keer eerder klaar met het bord leeg eten dan Stan. De vraag van jullie kant zal dan ook zijn: “Wat heb je op”? Het antwoord is: “friet met iets van vis, dat beter smaakte dan ik verwacht had, nadat ik achter was gekomen dat het vis was in plaats van iets anders…

’s Avonds zijn we vertrokken naar Tokaj, waar we op dit moment verblijven. Volgens de TomTom toen we vertrokken, zou de rit 3 uur duren. Door vertraging rondom Budapest hebben we er 4 uur over gedaan. We kwamen dus pas om kwart over tien aan in het hotel om in te checken en zijn maar op de kamer gebleven.

Vandaag zijn we naar de Zoo in gegaan. Wat een mooie dierentuin is. Ook maakte we daar het een en het ander mee. Zoals een Nijlpaard ging zig verliggen en het werd in no-time een Methaanfabriek. Na hier zo’n 4 uur rond te hebben gelopen, zijn we doorgereden naar Debrecen. Op internet hadden we gelezen dat dit één van de grootste steden van Hongarije is. Na wat rondgelopen te hebben zagen we een eetcafé met dezelfde naam als ons favoriet in Székesfehérvár, de Belgian Beer Café. Het viel een beetje tegen, zowel het café als de stad, ik had waarschijnlijk wat hogere verwachtingen.
Nadat we hier klaar waren met het eten, heb ik teruggereden naar het hotel in Tokaj. Hierna heb ik heerlijk ontspannen in de Sauna. Nou ja.. ontspannen…, toen Stan en ik van plaats wisselden, kwam ik hoger te liggen. En wat deed Stan, hij gooide 1..2..3…4...5 ,ow wacht de eerste was een halve, dus 6 lepels water over de Stenen. Ik heb het zo’n 5 minuten uit kunnen houden, maar toen moest ik er toch echt wel uit vanwege ik last kreeg van mijn ogen.

Nadat we klaar waren met de sauna, zijn we (net) even naar het café gegaan en hebben nog wat gedronken. Helaas zagen we maar 1 café in het straatje, wat een Bikers café was. Maar goed, een half uur te hebben gezeten zijn we maar terug naar het hotel gegaan en ben ik begonnen met dit alweer een heel lang verhaal. Morgen zijn we van plan om naar de Domica grot te gaan, dat op (eerder onder) de grens van Hongarije en Slowakije ligt. Misschien heb ik morgen wel tijd om een stukje over deze dag te schrijven. Dan volgt er (hopelijk) weer een wat kortere verhaal.

Groetjes,
John